بردامن سکوت

شعر انقلاب اسلامی در میان همه مقاطع تاریخ طولانی ایران این ویژگی را دارد که تقریبا‌ً یک‌دست و کامل در جهت آرمان‌ها و سخن‌گوی احساسات و افکار و جهت‌گیری‌های یک ملت است. شعری که شعر درباری و میخانه‌ای نیست و در واقع انعکاسی از روح جامعه‌ای فداکار و زبان حال آن جامعه است. کتاب بر دامن سکوت به بررسی این‌گونه از شعر فارسی در فاصله سال‌های ١٣٥٩ تا ١٣٦٧ پرداخته و در عین حال زمینه‌ای را برای معرفی شاعران شعر انقلاب فراهم کرده است. در این کتاب موضوعاتی همچون معیارهای ادبیات انقلاب، ویژگی‌های شعر انقلاب و غزل در قلمرو شعر انقلاب اسلامی بررسی شده و نیز به موضوعاتی همچون جریان‌های عمده غزل پس از انقلاب تأثیر مسائل سیاسی اجتماعی در شعر انقلاب مورد توجه قرار گرفته است. در این کتاب همچنین ضمن معرفی خلاصه را در برخی شاعران آثاری هم از آن‌ها ارائه شده است. شاعرانی همچون سلمان هراتی، قیصر امین‌پور، سید علی موسوی گرمارودی، ساعد باقری، حسین اسرافیلی، علی‌رضا قزوه، محمدرضا عبدالملکیان و... .
گزیده متن:
ویژگی دیگر شعر انقلاب بازگشت شاعران به عشق آسمانی و عارفانه است. در عصر پیش از انقلاب گناه‌آلود، کفرگونه و غزل‌هایی با محتوای عشق مجازی به صورتی فراگیر در سروده‌های شاعران به چشم می‌‌خورد...
در عصر انقلاب عشق عارفانه با بهره‌گیری کم‌‌رنگ‌تر از اصطلاحات رایج عرفان سنتی دوباره شعر را باز می‌یابد. در دوران اوج‌گیری مبارزه عشق همواره با شهامت، خون، ایثار، وصال محبوب و... همراه است. این نوع سروده‌ها با عاشقانه‌ترین حماسه تاریخ اسلامی یعنی عاشورا امتزاج و پیوند می‌یابند و با آمیزه‌ای از عشق و حماسه فضایی تازه و بابی نو در شعر انقلاب می‌گشایند. به این نمونه‌ها توجه کنید:
بر این زین خاص نه گُردی، نه مردی
دلا زین غم در خون نگردی نه مردی ... (قیصر امین پور)